Op dinsdag woonde ik een lezing bij over 'travel writing', ik doe mijn best om alles wat ik daar leerde toe te passen op deze blog. Er werd aangeraden zo min mogelijk adjectieven te gebruiken, alles concreet te houden en in korte, duidelijke zinnen te schrijven. Lap, gebruikte ik nu net twee bijvoeglijke naamwoorden na elkaar?
Vandaag vloog voorbij. Ik dacht na over het Britse klassensysteem en werd erdoor verrast. Ik wist niet dat het nog zo aanwezig is. Door te luisteren naar hoe iemand spreekt kun je afleiden tot welke klasse ze behoren. Ook opleiding doet ertoe. Als je niet in de upper class geboren bent, kun je er ook nooit deel van uitmaken. Binnen de andere klassen kun je de ladder wel opklimmen of afdonderen. Rockers die hun streetcred willen bewaken, proberen met een working class accent te spreken. Politici die willen gehoord worden door het volk, doen hetzelfde. Sporters die serieus genomen willen worden, letten op hun zinsbouw, grammatica en uitspraak. Geld heeft niets te maken met klasse. Zo zijn er upper class families die enorme landgoeden bezitten, maar geen elektriciteit kunnen betalen om hun huizen te verwarmen. Paul McCartney werd geridderd door de koningin, maar zal altijd een working class boy blijven.
Van links naar rechts: upper class, upper middle class, middle middle class, lower middle class, working class, underclass.
posh
|
not that
posh/ trying to be posh
|
sofa
|
settee
|
loo
|
toilet
|
napkin
|
serviette
|
living room
|
lounge
|
supper
|
tea, dinner
|
What?
|
Pardon?
|
mummy
|
mum
|
- the only thing more expensive than education is ignorance -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten